Alltaf á Heimaey (Þjóðhátíðarlag 1993)
(Lag / texti: Eyjólfur Kristjánsson og Gísli Helgason / Ingi Gunnar Jóhannsson)

Þegar logarnir dansandi lýsa upp tjöld
hljóma lögin sem kunnum við flest.
Þá í hjartanu veit ég að öld eftir öld,
verður alltaf á Heimaey best.

Er sumarið mig vængjum sínum vefur
vaknar gömul þrá í brjósti mér.
Eyjan mín sem allt mér gefið hefur
óðara þá til þín strax ég fer.

Ævintýrin engan taka enda
alltaf þegar hittumst við á ný,
hér ævintýrum ljúft er í að lenda
og liggja þínum mjúka faðmi í.

Þegar logarnir dansandi lýsa upp tjöld
hljóma lögin sem kunnum við flest.
Þá í hjartanu veit ég að öld eftir öld
verður alltaf á Heimaey best.

Í Dalnum sem var eitt sinn ofurseldur
ösku fyrir áratugum tveim,
logar bál og heitur ástareldur
allra sem hér komnir eru heim.

Njótum þess að sitja aftur saman
sameinuð í okkar fagra dal.
Nú skal verða glatt á hjalla og gaman
því gleðin hér í dalnum ríkja skal.

Þegar logarnir dansandi lýsa upp tjöld
hljóma lögin sem kunnum við flest.
Þá í hjartanu veit ég að öld eftir öld
verður alltaf á Heimaey best.

Sóló

Þegar logarnir dansandi lýsa upp tjöld
hljóma lögin sem kunnum við flest.
Þá í hjartanu veit ég að öld eftir öld
verður alltaf á Heimaey best.

Þegar logarnir dansandi lýsa upp tjöld
hljóma lögin sem kunnum við flest.
Þá í hjartanu veit ég að öld eftir öld
verður alltaf á Heimaey best.
Verður alltaf á Heimaey best.

[m.a. á plötunni Í Dalnum – ýmsir]