Ástrós
(Lag og texti: Bubbi Morthens)

Hann var látinn er löggan kom á staðinn,
– lagði á mig hendur, sagði hún föl.
Hann var skrímsli og skaðinn sem hann olli
gaf mér engra annarra kosta völ.

Varð að vernda börnin, rjúfa þessa hlekki,
þeir fella óða hunda‘ er það ekki?

Hann lá á gólfinu á grúfu við borðið,
fyrir utan, blikkandi blá ljós.
Í augum hennar var óveðrið horfið,
hún sagði að nafnið sitt væri Ástrós.

Varð að vernda þau, brjóta þessa hlekki,
þeir drepa óða hunda‘ er það ekki?

Fyrstu árin, fyrstu tárin,
fyrstu sárin, aftur og aftur.
Fyrsta höggið, fyrsta sjokkið,
fyrsta fyrirgefðu, aftur og aftur.

Þegar hann drakk þá dó í honum ljósið,
þá urðu augun hans sem svarta nótt.
Ég hélt þennan dag myndi ég deyja,
ég stakk hann ótal sinnum þar til allt varð hljótt.

Hvenær drepur maður mann og hvenær ekki,
ég stakk óðan hund er það ekki?

Fyrstu árin, fyrstu tárin,
fyrstu sárin, aftur og aftur.
Fyrsta höggið, fyrsta sjokkið,
fyrsta fyrirgefðu, aftur og aftur.

Fyrstu árin,  fyrstu tárin,
fyrstu sárin,  aftur og aftur.
Fyrsta höggið, fyrsta sjokkið,
fyrsta fyrirgefðu,  aftur og aftur.

Fyrstu árin,  fyrstu tárin,
fyrstu sárin,  aftur og aftur.
Fyrsta höggið, fyrsta sjokkið,
fyrsta fyrirgefðu, aftur og aftur.

Fyrsta fyrirgefðu,  aftur og aftur.
fyrsta fyrirgefðu, aftur og aftur.

[m.a. á plötunni Bubbi Morthens – Sjálfsmynd]