En þú varst ævintýr
(Lag / texti: Ingibjörg Sigurðardóttir / Davíð Stefánsson)

Ég var hin þyrsta þyrnirós,
en þú hið unga vín.
Ég var hinn blindi er bað um ljós,
þú blys sem alltaf skín.
Ég var sú lind sem leggur fljótt,
þú léttur blær og hlýr.
Ég var hin þyrsta þögla nótt
sem þráði ævintýr.

Á bak við fjöllin beið ég þín,
ég beið þín út við sund.
Ég las þér fyrstu ljóðin mín
á lífsins óskastund.
Með kross á brjósti, í hvítum hjúp
þú komst að hjarta mér,
á lífsins ey, á dauðans djúp
sló dýrð úr augum þér.

Þó særðir fuglar syngi dátt,
er söngur þeirra kvein.
Þeir finna til sem flugu hátt
og féllu niður á stein.
Og yfir djúpi dimmir fljótt
er dagur burtu flýr.
Ég er hin þreytta, þögla nótt
en þú varst ævintýr.

[af plöunni Heyrði ég í hamrinum – ýmsir]