Ástfanginn í þér (Þjóðhátíðarlag 2006)
(Lag og texti: Magnús Eiríksson)

Fyrst kom vetur, svo kom vor,
örstutt sumar, aftur haust.
Mér fannst ég alltaf vera að stíga í sömu spor.
Þegar þú komst inn í líf mitt,
sólin gegnum skýin braust,
til að breyta mínu lífi þurfti þor.

Margir arka æviveginn
eins og lest fer um sitt spor,
aðra hristir lífið eins og lítið strá.
Sumar yfirgefa alltof snemma
æsku sinnar vor,
aðrar aldrei sína draumaprinsa fá.

Þegar allt á verri veginn fer
vindur stendur beint í fang á mér,
get ég alltaf fundið skjól hjá þér.
Bros þitt leiðarljós til mín
við öll leiðindi er ég laus,
ástfangin í þér upp fyrir haus.

Bros þitt leiðarljós til mín
við öll leiðindi er ég laus,
ástfangin í þér upp fyrir haus.

Þetta sumar bráðum liðið,
aftur kemur haustið svalt,
sumarylurinn er enn í hjarta mér.
Og hann hitar mig í vetur
sama hvað það verður kalt,
hamingjan er stundum þar sem ástin er.

Þegar allt á verri veginn fer
vindur stendur beint í fang á mér,
get ég alltaf fundið skjól hjá þér.
Bros þitt leiðarljós til mín
við öll leiðindi er ég laus,
ástfangin í þér upp fyrir haus.

Bros þitt leiðarljós til mín
við öll leiðindi er ég laus,
ástfangin í þér upp fyrir haus.

Ástfangin í þér upp fyrir haus.
Ástfangin í þér upp fyrir haus.

[af plötunni Í brekkunni – ýmsir]