Dalurinn fagri og dætur hans (Þjóðhátíðarlag 1977a)
(Lag / texti: Sigurður Óskarsson / Snorri Jónsson)

Þó víða um heiminn liggi leið
ber ljúfa ágústnóttin seið.
Hún fyllir alla ferskri þrá,
því fegurð dalsins Eyjaskeggjar dá.

Okkar Herjólfsdal,
þennan fagra fjallasal,
þar er fjör og líf
er fögnum við þar saman þjóðhátíð.

Sama hvert menn sigla um sjá
er sjómannshjartað fullt af þrá,
þá dreymir dalinn og dæturnar,
ástina og bjartar næturnar.

Og sjómenn bátum sigla heim,
það sýður þrá í mönnum þeim.
Þeir þrá með svanna að svífa í dans
og syngja um dalinn fagra og dætur hans.

Okkar Herjólfsdal,
þennan fagra fjallasal,
þar er fjör og líf
er fögnum við þar saman þjóðhátíð.

Okkar Herjólfsdal,
þennan fagra fjallasal,
þar er fjör og líf
er fögnum við þar saman þjóðhátíð.

Þó víða um heiminn liggi leið
ber ljúfa ágústnóttin seið.
Hún fyllir alla ferskri þrá,
því fegurð dalsins Eyjaskeggjar dá.

Okkar Herjólfsdal,
þennan fagra fjallasal,
þar er fjör og líf
er fögnum við þar saman þjóðhátíð.

Okkar Herjólfsdal,
þennan fagra fjallasal,
þar er fjör og líf
er fögnum við þar saman þjóðhátíð.

[af plötunni Móberg, Óskar Sigurðsson – Í skugga meistara yrki ég ljóð]