Elísa
(Lag / texti: Ingvar Lundberg og Steinar Gunnarsson / Hólmgrímur Heiðreksson)

Í eyðilegri borg
um ókunn stræti og torg,
andlit liðu hjá,
andlit liðu hjá
svo kuldaleg og grá.

Í huga minn
þá komst þú inn,
settist þar að,
ég hjarta mitt þér gaf,
ég hafði leitað þín í hundrað þúsund ár.

Þú fékkst hjarta mitt Elísa
en ég fékk aldrei þitt, Elísa.
Nú ertu farin burt,
nú ertu farin burt,
ég sé þig aldrei meir.

Í huga minn
þá komst þú inn,
settist þar að,
ég hjarta mitt þér gaf,
ég hafði leitað þín í hundrað þúsund ár.
(Komdu því lífið er mér einskis vert án þín).

[m.a. á pötunni Súellen – Ferð án enda]