Fóstran
(Lag / texti: Gunnar Örn Jónsson / Kristján Níels Júlíus Jónsson)

Feginn vildi ég fara á hana fóstru mína
þótt af því hlyti ég bráðan bana,
bara til að gleðja hana.

Guð er sagt að gefi allt hið góða og holla,
fjandinn sendi allt hið illa,
öllu góðu til að spilla.

Samt þeir báðir sá og slá hinn sama akur
hvor um sig er kóngur ríkur,
hver er sínum gjöfum líkur.

Nú fær ekki nokkur maður nokkurn dropa,
englarnir af himnum hrapa,
heimskingjarnir standa og gapa.

[af plötunni Súkkat – Fjap]