Gvendur í Bakkabót
(Lag / texti: erlent lag / Jónas Árnason)

Það var hann Gvendur í Bakkabót,
breiðfirskur trillukarl;
á vísan hann reri alltaf einn
jafnt í austur- sem vesturfall.
En upp frá þessu aldrei meir
hann aflametin slær;
því hann trilluna braut og hann sökk í sjó
útvið Svarrandasker í gær.

Honum Gvendi mínum í Bakkabót
þótti brennivínið gott.
Meðan aðrir fengu sér eitt-tvö glös
drakk hann alltaf heilan pott.
En aldrei framar fær glatt hans geð
sú guðaveigin tær;
því hann trilluna braut og hann sökk í sjó
útvið Svarrandasker í gær.

Hnefinn á Gvendi í Bakkabót
býsna harður var
og slagsmálaribbalda rotaði hann
rétt eins og fallhamar.
Engum sýndi hann óvild þó;
öllum var hann kær;
og hann trilluna braut og hann sökk í sjó
útvið Svarrandasker í gær.

Já, dauður er Gvendur í Bakkabót.
Blessuð sé minning hans.
Ekkert mildara hjarta né sterkara sló
við strendur þessa lands.
Hann berst ekki framar við boðaföll,
bítur á jaxinn og hlær;
því hann trilluna braut og hann sökk í sjó
útvið Svarrandasker í gær.

[m.a. á plötunni Þrjú á palli – Lífið er lotterí]