Lágum við tvær í laut
(Lag / texti: Hfsteinn Þráinsson og Una Torfadóttir / Una Torfadóttir)

Lágum við tvær í laut,
laut við niðandi á,
skyldum við finnast þá?
Er eitthvað sem finna má?

Heyrast ótöluð orð?
Geymir tréð stefnumót,
lækurinn stelpu og snót,
jarðvegur blíðuhót?

Mér hollast væri að gleyma,
öllum minningum að leyna,
en hver er það þá
sem að minnist það á sem skeði?

Gröfum skeljar í sand,
köstum steinum í sjó,
bláberi í berjamó,
frostrós í blautan snjó.

Reynum öllu að gleyma,
öllum minningum að leyna,
það er engin þörf á
að við minnumst það á sem skeði.

Allt á sér stað og stund
og staðurinn geymir stundina,
í hugarfylgsnum á fund
og fundurinn fyllir í fylgsnin öll.

Heyrast ótöluð orð?
Geymir tréð stefnumót,
lækurinn stelpu og snót,
jarðvegur blíðuhót?

[af plötunni Una Torfa – Sundurlaus samtöl]