Mæja litla (Þjóðhátíðarlag 1956)
(Lag og texti: Ási í Bæ (Ástgeir Ólafsson))

Á gallabuxum og gúmmískóm
hún gengur árla dags,
í fiskiverið frísk og kát
og flakar til sólarlags.

Í stöðinni er hún stúlkan sú
er strákana heillar mest
og svo er hún líka við fiskinn fín,
hún flakar allra best.

Hún Mæja litla með ljósa hárið,
litfríð er hún á kinn.
Og nú er hún komin á átjánda árið
og augum þau, drottinn minn.

Og þegar hún brosir og blikkar þá
blossa hjörtun af ástarþrá.
Og alveg hún dansar og alveg hún hlær
eins og sumarblær.

Hún Mæja litla með ljósa hárið
líkust er álfamær.

Sóló

Og þegar hún brosir og blikkar þá
blossa hjörtun af ástarþrá.
Og alveg hún dansar og alveg hún hlær
eins og sumarblær.

Hún Mæja litla með ljósa hárið
líkust er álfamær.

[m.a. á plötunni Ási í Bæ – Undrahatturinn]