Peyjaminning (Þjóðhátíðarlag 1979)
(Lag / texti: Gísli Helgason / Hafsteinn Snæland)

Nú leitar minn hugur á heimaslóð,
mér helg er sú minning og kær.
Þú, Eyjan mín, reyndist mér ungum svo góð
og enn þú stendur hjarta nær.

Þótt örlögin bæru mig burt frá þér
og bindi mig fjarri þér enn,
þá vonin í draumi á vængjum mig ber,
til Vestmannaeyja kem ég senn.

Mér hugur í brjósti af fögnuði hlær,
hér sindrar og blikar hinn síkviki sær.
Í æsku ég átti hér ótalmörg spor,
og enn á ný er komið vor.

Ég man okkur peyja í pysjuleit
og prakkarastrikanna fjöld,
Herjólfsdal skreyttan sem hátíðarreit
Og hundruð þjóðhátíðartjöld.

Og sæbarða karla með sigg í mund
sem björgina drógu á land
og lífsglaðar ungmeyjar, léttar í lund
sem langaði í strákastand.

Mér hugur í brjósti af fögnuði hlær,
hér sindrar og blikar hinn síkviki sær.
Í æsku ég átti hér ótalmörg spor,
og enn á ný er komið vor.

Þó ættirðu eyjan mín erfið ár
og eldurinn léki þig grátt,
þótt enn megi finna þín flakandi sár,
þá fegurð samt og tign þú átt.

Úr öskunni rístu nú ung og hrein
með órofið átthagaband.
Á Stórhöfða bárurnar byltast við hlein,
þær brotna enn við unnarsand.

Mér hugur í brjósti af fögnuði hlær,
hér sindrar og blikar hinn síkviki sær.
Í æsku ég átti hér ótalmörg spor,
og enn á ný er komið vor.

Mér hugur í brjósti af fögnuði hlær,
hér sindrar og blikar hinn síkviki sær.
Í æsku ég átti hér ótalmörg spor,
og enn á ný er komið vor.

[af plötunni Gísli Helga – Ýmis Eyjalög]