Svarta Satans hjörð
(Lag / texti: erlent lag / Jónas Árnason)

Ég reið eitt sinn um öræfin er dagsins birtu brá
og tugi nauta heljarstórra allt í einu sá.
Með glóð í augum geystust þau s
vo glumdi við himinn og jörð.
Ég þóttist sjá að þetta var
hin svarta Satans hjörð,
jippíjajei, jippíjajó, s
varta Satans hjörð.

Það hvein í þeirra nösum eins og blásið væri bál.
Í húminu á klaufir þeirra stirndi eins og stál.
Og yfir klungur æddu þau
og aldrei snertu jörð.
Þá þóttist ég sjá að þetta var
hin svarta Satans hjörð,
jippíjajei, jippíjajó,
svarta Satans hjörð.

Á eftir kom einn riddari á reginefldum klár.
Úr mannshúð var gerður hnakkur hans en keyrið var konuhár.
Hann grönum brá og glotti og hló
svo glumdi við himinn og jörð.
Þá þóttist ég vita að þetta var
hin svarta Satans hjörð,
jippíjajei, jippíjajó,
svarta Satans hjörð.

[m.a. á plötunni Þrjú á palli – Þrjú á palli]