Agnes og Friðrik
(Lag og texti: Bubbi Morthens)

Kalt blés norðanvindur, janúarmorgun
er Agnes og Friðrik lögðu af stað.
Kaldur stóð bændaskarinn, þeim var vorkunn,
skelfdir horfðu á axarinnar blað.

Natans bróði, fylltur beysku hatri
hönd Friðriks köld sem á ná.
Presturinn hvíslar, ljúkum þessu af í snatri,
höggðu vel svo drottinn megi sjá.

Friðrik fölur stóð upp í vindinn,
orð prestsins féllu frosna jörðu á.
Bændaskarinn stundi, stór er syndin er Friðrik lagði höfuð sitt stokkinn á.

Tryllt af ótta Agnes frá sér barði er höfuð Friðriks búknum rúllaði frá.
Blóðhlaupin augu, slef úr vitum hennar lagði,
rósin Kiðjaskarðs varð eins og hrímgrátt strá.

Breiðabólsprestur með konungs snafs í hendi
skipaði Agnesi að standa en Agnes lá,
yfirvald Blöndal böðlinum brennivín sendi
til að bægja efanum sálu hans frá.

Hjalandi eins og smábarn í dauðann hún starði,
með afli þeir látu hana krjúpa fötum hans hjá,
Blöndal keikur stóð á hæsta garði
og öskraði: Bændur lítið upp, þið skuluð fá að sjá.

Natans bróðir, allan sinn styrk í höggið lagði,
blóð og þvag slettist frosinn mel á.
Bændaskarinn stundi þungt, en í þetta sinn þagði
er höfuð þeirra á stöngum fóru þar hjá.

[af plötunni Bubbi Morthens – Ísbjarnarblús]