Blóðið er rautt
(Lag og texti: Bubbi Morthens)

Blóðið er rautt, himinninn er blár.
Ég þekkti mann sem bjó í húsi í 50 ár.
En núna stendur húsið, húsið stendur autt
og allt í kringum húsið er orðið dautt.

Frambjóðandinn með ístruna sína
í ræðupúltinu segir hátt:
„Mér þykir það leitt að húsið skyldi hann missa
en malbikið á að liggja í þessa átt“.

Leigubílstjórar á Miðnesheiði liggja,
tína egg hátt og lágt.
Uppgötva allt í einu að það er miðað á þá byssu
og sagt: „I´m sorry en þetta nær ekki nokkurri átt“.

Vetnissprengjur í skýlunum liggja og tifa,
allt þar inni er málað grátt.
Fyrr eða seinna mun rauði síminn hringja
og skýlin verða opnuð upp á gátt.

Sprengjur munu fljúga, hljóðmúrinn kljúfa
en þær munu koma úr annarri átt.
Meðan allaballar á Íslandsi hrista hausa hissa
verður klakinn sprengdur í smátt.

[af plötunni Utangarðsmenn – Geislavirkir]