…en það væri ekki ég
(Lag / texti: Ragnhildur Veigarsdóttir og Vigdís Hafliðadóttir / Vigdís Hafliðadóttir)

Ef ég gengi um með filmuvél
og litla svarta bók,
hengi á Roasters og á KB*,
tæki upprúllaðan smók,
læsi fleiri heimsbókmenntir,
greindi þær svo klók,
dularfullur introvert,
gamaldags
en woke,

eða færi oft á festivöl,
þætti gaman niðrí bæ,
hlustaði á raftónlist,
gerði á lista á Spotify,
öll út’í tattúum frá Berlín,
Kiev og Sjanghæ
– óheflaður slarkari
með afslöppuðum blæ.

Þá myndi eflaust ýmsum finnast
ég spennandi og forvitnileg
og myndu mér vilja kynnast.
En það væri ekki ég.

Hvað með ef ég væri landvörður
sem elskaði útivist.
Af útkalli hjá Landsbjörgu
ég hefði aldrei misst.
Kvef og flensu á einum degi
gæti af mér hrist
og færi aldrei leið
sem væri léttust eða styst.

Eða bara ef ég væri aðeins
heitari en ég er
í sundi og í ræktinni,
fólk myndi horfa á eftir mér.
Við hverja mynd á insta
fengi nýjan follower.
Hver væri leyndarmálið mitt?
– jú vatn og chiafræ og ber.

Þá myndi eflaust ýmsum finnast
ég spennandi og forvitnileg
og myndu mér vilja kynnast.
En þetta væri ekki ég.

Og ef ég væri nú stöðugt að reyna
að vera einhver önnur en ég er
þá vil ég nú meina
að ég myndi týna sjálfri mér.

[af smáskífunni Flott – … en það væri ekki ég (feat. Matthildur) [ep]]