Fiskurinn hennar Stínu
(Lag og texti: Jóhann G. Jóhannsson)

Eitt sinn fór hún Stína litla á sjó
með pabba sínum.
Hún veiddi ofurlitla bröndukló
með öngli fínum.
Daginn eftir mamma hennar plokkfisk bjó,
Stína vildi‘ ei borða‘ hann.
„Hvað, viltu ekki fiskinn, Stína þó?“,
pabbi tók til orða.

Fiskinn minn – nammi, nammi, namm.
Fiskinn minn – nammi, nammi, namm.
Fiskinn minn – nammi, nammi, namm.
Fiskinn minn – nammi, nammi, namm.

Ömmu sína Stína fór að sjá,
hún spurði frétta,
hvað hún veitt hefði nú sjónum á.
Stína sagði þetta:
„Ég plokkfisk veiddi alveg ein
og var að borða‘ hann.
Já, ég plokkfisk veiddi alveg ein
og var að borða‘ hann“.

Fiskinn minn – nammi, nammi, namm.
Fiskinn minn – nammi, nammi, namm.
Fiskinn minn – nammi, nammi, namm.
Fiskinn minn – nammi, nammi, namm.

[m.a. á plötunni Óskalögin 4 – ýmsir]