Gluggagægir
(Lag / texti: Bubbi Morthens / þjóðkvæði)

Hvert hefur þú gengið
snör mín hin snarpa
og dillidó.
Ég gekk mig á dalinn fram,
hár minn kár
og korríró.

Hvað sástu þar nýlyndra,
snör mín hin snarpa
og dillidó.
Meyjarnar margar,
hár minn kári
og korríró.

Kjóstu mér af eina,
snör mín hins snarpa
og dillidó.
Allar voru þær manni gefnar,
hár minn kári
og korríró.

Fagur er nú fótur þinn,
snör mín hin snarpa
og dillidó.
Sjaldan hefur hann saurinn troðið,
hár minn kári
og korríró.

Fögur er nú höndin þín,
snör mín hin snarpa
og dillidó.
Sjaldan hefur hún gólfið sópað,
hár minn kári
og korríró.

Fögur er nú kinnin þín,
snör mín hin snarpa
og dillidó.
Sjaldan hafa tár um runnið,
hár minn kári
og korríró.

Fagurt er nú auga þitt,
snör mín hin snarpa
og dillidó.
Lítt er það grátið,
hár minn kári
og korríró.

Nú rennur dagur í austri,
snör mín hin snarpa
og dillidó.
Stattu svo þú springir,
hár minn kári
og korríró.

Nú verð ég að steini,
snör mín hin snarpa
og dillidó.
Engum samt að meini
hár minn kári
og korríró.

[af plötunni Bubbi Morthens – Arfur]