Hún ógnar mér
(Lag / texti: Ragnhildur Veigarsdóttir og Vigdís Hafliðadóttir / Vigdís Hafliðadóttir)

Hún er svo sæt –
með svona heilbrigða húð sem þarf aldrei að meika.
Hún er pottþétt heimsk
eða með frekar slappan persónuleika.

Og hún er svo klár –
alltaf langhæst og svo vakandi’ og einbeitt.
Það er eitthvað að –
því félagslífið er þá varla neitt neitt.

Þarf ég að rífa eina niður til að hífa mig upp?
Er ekki pláss fyrir fleiri?

Nei hún ógnar mér
sem ógnar henni, sem ógnar henni,
sem ógnar þér
sem ógnar henni, sem ógnar henni
sem ógnar mér
sem ógnar henni, sem ógnar henni,
sem ógnar þér
og þú ógnar mér
og kannski ógna ég þér.

Hún er svo flink.
Kann á gítar og bassa sem strákarnir fíla.
En ég hef nú heyrt
að það sé svoldið erfitt við hana að díla.

Hún er svo snjöll –
allir hlusta og hlæja þegar hún opnar munninn.
En eftir tvö ár
verður frægðarsól hennar eflaust útbrunnin.

Þarf ég að rífa eina niður til að hífa mig upp?
Er ekki pláss fyrir fleiri?

Og til hrífa aðra þarf ég þá að klífa lang hæst
vera’ alltaf betri og meiri

Því hún ógnar mér…

En er það að segja um aðra stelpu.
Að hún sé sæt og klár og frábær
eins og að taka vatn úr brunni.
Með takmörkuði vatni í.
Ef ég gef þér
tek ég af mér.
Það er ekki nóg.

Því hún ógnar mér…

[af plötunni Flott – Pottþétt flott]