Vanaheimur – Hér sofa vanir
(Lag / texti: Skálmöld / Snæbjörn Ragnarsson)

Vanir vísir.
Flesta fýsir,
framtíð finna,
sögur sinna.

Vanir eru vísir.
Vissu flesta fýsir,
framtíð sína finna,
frægðarsögur sinna.

Forynja banar ferðalang,
feikn yfir hana rignir.
Hreykir sér svanur hátt á draug,
hér sofa vanir hyggnir.

Vaknar vorið,
barn er borið.
Flýgur Freyja,
djöflar deyja.

Vaknar núna vorið,
vanabarn er borið.
Flýgur yfir Freyja,
fimbuldjöflar deyja.

Nýtt upphaf þegar Freyju þér ég fel
og Frigg skal rækta vandað hugarþel.
Hér svala máttu þreytu þinni,
því segi ég það fyrsta sinni:
Nú blótum við því barnið sefur vel.

Nýr dagur rís og fer svo allt of fljótt.
Kvöld færist yfir, loks er komin nótt.
Hér svala máttu þreytu þinni,
því segi ég það öðru sinni:
Nú blótum við því barnið sefur rótt.

Nýr kafli hefst og tunglsins skin er skært,
og skýin hafa hulu sína fært.
Hér svala máttu þreytu þinni,
því segi ég það þriðja sinni:
Nú blótum við því barnið sefur vært.

[af plötunni Skálmöld – Vögguvísur Yggdrasils]