Veðurfölnir
(Lag / texti: Skálmöld / Snæbjörn Ragnarsson)

Þúsund manns í þéttum hóp,
þjáningar og neyðaróp,
á flótta, á flótta.
Höldum upp á heiðina,
hatrið nærir reiðina,
á flótta, á flótta.

Skúðum burt í skelfingu
Skuldar undir hvelfingu
á flótta, á flótta.
Drekar elta, dauðinn er
dansandi á eftir mér
á flótta, á flótta.

Láttu þau, Frigg, ekki missa móðinn.
Myndu þau gleyma þeim, Freyja og Óðinn?
Þraukið svo hjálpi oss Þór og Mjölnir.
Þýtur um himnana Veðurfölnir.

Birtist hann þar yfir Bæjartjörn,
ber niður vængjunum gríðarstór örn.
Með honum fuglar og fylgdarlið,
fleygja þau reipum niður á við.

Öskrandi hengir hann börnin á bak,
böndin strengjast við vængjatak.
Dregin til frelsis, dregin á skíðum,
dauða og helsi við þannig flýðum.

Á flótta.

[af plötunni Skálmöld – Ýdalir]