Einshljóðfærissinfóníuhljómsveitin
(Lag / texti: erlent lag / Vilhjálmur Vilhjálmsson)

Fyrir nokkrum árum þegar fékk ég gítarinn,
ég fór með hann beint upp á loft og æfði mig um sinn.
Í herberginu mínu sat ég og hamraði á hann þar.
Fyrir hugskotssjónum rúlluðu allar gullnu plöturnar.

Ef haldin voru skemmtikvöld í hendingskasti fór
og hélt þar konsert – fólkið hló og kallaði: Sá er stór!
Ég vildi taka aukalag og endurtaka það.
Ætli ég þurfi ekki bara hljómsveit til að koma mér af stað.

Þá dreymir mig um bassann sem botninn fylla kann
og bið svo guð um sólógítar til að styðja hann.
Ég trommur þarf svo geti ég takti haldið vel
og tígulega í fjarska að heyra strengi flott ég tel.

Við spilum allir saman sem sprækum mönnum ber
og spilverk okkar ljómar eins og tónlist inni hér,
en þegar draumnum lýkur, ég ei þarf að orðlengja;
ég er bara einshljóðfærisssinfóníuhljómsveit – sex strengja.

Ég sem jú fyrir kærustuna og syng henni öll mín ljóð
en samt ég fatta ekki aft hverju hún grænkar við mín hljóð.
Hún segir „Fyrirgefðu, en ég finna verð mér bar,
mér finnst mér verða óglatt ef ég heyri þinn gítar.“

Eitt segulband, er gerði ég og sendi út um allt
var sent til baka í pósti og sagt: „Þú hætta þessu skalt.“
Ég fékk mjög bréf og endurtek nú innihaldið hér.
„Þú ættir að fá þér vinnu þar sem söngs ei krafist er.

Þá dreymir mig um bassann sem botninn fylla kann
og bið svo guð um sólógítar til að styðja hann.
Ég trommur þarf svo geti ég takti haldið vel
og tígulega í fjarska að heyra strengi flott ég tel.

Við spilum allir saman sem sprækum mönnum ber
og spilverk okkar ljómar eins og tónlist inni hér,
en þegar draumnum lýkur, ég ei þarf að orðlengja;
ég er bara einshljóðfærisssinfóníuhljómsveit – sex strengja.

Ég fór að læra á gítarinn og gekk að mér fannast vel,
þá gufaði upp kennarinn – ég dauðan hann nú tel.
En ég veit að ég hef fundið mína framtíð tónlist í
og feigur skal ég verða áður en gefst ég upp á því.

Þá dreymir mig um bassann sem botninn fylla kann
og bið svo guð um sólógítar til að styðja hann.
Ég trommur þarf svo geti ég takti haldið vel
og tígulega í fjarska að heyra strengi flott ég tel.

Við spilum allir saman sem sprækum mönnum ber
og spilverk okkar ljómar eins og tónlist inni hér,
en þegar draumnum lýkur, ég ei þarf að orðlengja;
ég er bara einshljóðfærisssinfóníuhljómsveit – sex strengja.

[m.a. á plötunni Vilhjálmur Vilhjálmsson – Hana nú]