Eyjarós (Þjóðhátíðarlag 2019)
(Lag og texti Bjartmar Guðlaugsson)

Eyjarósin brosti móti sólinni,
bros sem vakti djúpa þrá.
Eyjarósin blómstraði í nóttinni,
þá ágústmáninn horfði á.
Og draumar okkar fengu að sjá það sem þeir þrá.

Eyjarósin brosti móti sólinni
og sólin sendi það til mín.
Eyjarósin blómstraði í nóttinni,
þá ágústmáninn skærast skín.
Frá þeirri nóttu varstu eina ástin mín.

Þegar ágústkvöldin unaðsleg og nóttin ljúf og löng,
þá björgin enduróma aldargömlum ástarsöng.

Ég raula með, rugga og raula með.
Ég raula með, rugga og raula með.

sóló

Þegar ágústkvöldin unaðsleg og nóttin ljúf og löng,
þá björgin enduróma aldargömlum ástarsöng.

Ég raula með, rugga og raula með.
Ég raula með, rugga og raula með.

Ég raula með, rugga og raula með.
Ég raula með, rugga og raula með.
Ég raula með, rugga og raula með.
Ég raula með, rugga og raula með.

Þegar ágústkvöldin unaðsleg og nóttin ljúf og löng,
þá björgin enduróma aldargömlum ástarsöng.

Ég raula með, rugga og raula með.
Ég raula með, rugga og raula með.
Ég raula með, rugga og raula með.
Ég raula með, rugga og raula með.

[af smáskífunni Bjartmar Guðlaugsson – Eyjarós]