Fagrar heyrði ég raddirnar
(Lag og texti: Bubbi Morthens)

Fagrar heyrði ég raddirnar
og undarlegan hreim.
Ég get ekki sofið f
yrir söngvunum þeim.

Í húsinu uppi á hæðinni þar býr ein.
Á haustin sést hún utan dyra á gangi alein.
Tungurnar í þorpinu þvaðra kvöldin löng
um húsið uppi á hæðinni og undarlegan söng.
Sumir tala um bölvin sem bitur kona kvað.
Aldrei skyldi hamingjan þrífast á þessum stað.
Unga fólkið á fjörðunum þekkir óttans ský.
Í blóma lífsins margir enda snörunni í.

Fagrar heyrði ég raddirnar
sem kölluðu mig heim.
Ég gat ekki sofið
fyrir röddunum þeim.

Í húsinu uppi á hæðinni þar bjó ein.
Á haustin sást hún döpur sitja á mosavöxnum stein.
Stundum líða árin, hennar enginn verður var
og vonin um hamingjuna lifnar aftur þar.
Sumir tala um heitrof og henni eigna það
að hamingjan festir aldrei rót hér á þessum stað.
Söguna virðist enginn þekkja, aðeins orð og orð.
Allt er á huldu þó að sumir hvísli morð.

Fagrar heyrði ég raddirnar
sem kalla á mig heim.
Ég get ekki sofið
fyrir söngvunum þeim.

Fagrar heyrði ég raddirnar
sem kölluðu mig heim.
Ég gat ekki sofið
fyrir söngvunum þeim.

[af plötunni Bubbi Morthens – Arfur]