Í Vestmannaeyjum (Þjóðhátíðarlag 2000)
(Lag og texti: Heimir Eyvindarson)

Ég horfi út í himinbláa nóttina
í Herjólfsdal og reyni‘ að finna þig.
Brekkan mín og Heimaklettur heilsa mér,
hátíðin er hafin enn á ný

Í tjaldi þar sem enginn sér
er gott að eiga nótt með þér
og á morgun mun ég
Vakna upp í Vestmannaeyjum
við vegamót hins andlega seims,
í fullum dal af fínum peyjum
og fallegustu konum heims.

Fjósaklettur logar, bálið brennur,
í brekkunni ég syng á nýrri öld.
Ástin kveikir eld í ungum hjörtum,
ævintýraþráin tekur völd.

Í tjaldi þar sem enginn sér
er gott að eiga nótt með þér
og á morgun mun ég
vakna upp í Vestmannaeyjum
við vegamót hins andlega seims
í fullum dal af fínum peyjum
og fallegustu konum heims.

Að skemmta sér á
Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum,
ég hef aldrei vitað annað eins
í fullum dal af fínum peyjum
og fallegustu konum heims.

Sunnudagskvöld og síðasti dansinn stiginn,
söngur og gleði óma Dalnum í.
Eyjan mín ég yfirgef þig brátt,
að ári mun ég hitta þig á ný.

Í mánuði og vikur margar bíð
en mig mun aldrei vanta‘ á þjóðhátíð
að ári mun ég
vakna upp í Vestmannaeyjum
við vegamót hins andlega seims
í fullum dal af fínum peyjum
og fallegustu konum heims.

Að skemmta sér á
Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum,
ég hef aldrei vitað annað eins.
Í fullum dal af flottum peyjum
og fallegustu konum heims.

Að ári mun ég
vakna upp í Vestmannaeyjum
við vegamót hins andlega seims.
Í fullum dal af fínum peyjum
og fallegustu konum heims.
&nbsp
[af plötunni Í brekkunni – ýmsir]