Iður (Þjóðhátíðarlag 2013)
(Lag og texti: Björn Jörundur Friðbjörnsson)

Þú varst með sólgult sjal
sveipað um þig í Herjólfsdal
og græna kápan þín
er heillandi við fyrstu sýn.
Og steingráa pilsið þitt minnir á fjörunnar sand
sem blotnar er bylgjurnar liðast á land.

Hér er lífið, hér ert þú,
hér er framtíð okkar sú
að njóta náttúrunnar nú.

Eyjan er að öskra á mig,
jörðin opnast, ég er hættur að sjá þig.
Það er eldgos á Heimaey.
Kraftarnir sem lágu í leyni
spúa eldi og brennisteini.
Landið það mun lifa eftir að ég dey.

Breiði út teppi hér,
í hjónasæng býð ég þér
og ég vil leggjast í þitt fang.
Glitrandi stúlkurnar, stjörnur sem svífa á braut
um himna sem gnæfa yfir tjöldum við norðurskaut.

Hér er lífið, hér ert þú,
hér er framtíð okkar sú
að njóta náttúrunnar nú.

Eyjan er að öskra á mig,
jörðin opnast, ég er hættur að sjá þig.
Það er eldgos á Heimaey.
Kraftarnir sem lágu í leyni
spúa eldi og brennisteini.
Landið það mun lifa eftir að ég dey.

Sóló

Eyjan er að öskra á mig,
jörðin opnast, ég er hættur að sjá þig.
Það er eldgos á Heimaey.
Kraftarnir sem lágu í leyni
spúa eldi og brennisteini.
Landið það mun lifa eftir að ég dey.

Eyjan er að öskra á mig,
jörðin opnast, ég er hættur að sjá þig.
Það er eldgos á Heimaey.
Kraftarnir sem lágu í leyni
spúa eldi og brennisteini.
Landið það mun lifa eftir að ég dey.

Eyjan er að öskra á mig,
jörðin opnast, ég er hættur að sjá þig.
Það er eldgos á Heimaey.
Kraftarnir sem lágu í leyni
spúa eldi og brennisteini.
Landið það mun lifa eftir að ég dey.

[af smáskífunni Nýdönsk – Iður]