Mér er drull
(Lag / texti: Ragnhildur Veigarsdóttir og Vigdís Hafliðadóttir / Vigdís Hafliðadóttir)

Ég sé það sem hún sér.
Rökkvi er líka hér.
Hann situr upp við Lydiu sem hlær.
Hún stífnar, verður föl,
ég sé að þetta’ er henni kvöl.
Ég segi: við getum farið annað bara tvær.

Hún svarar:
Mér er DRULL.
Komin yfir hann.
Hann má gera hvað sem er.
Ég þarf engan mann.
Nú er strákabann.
Ég vil bara skemmta mér
og þá vita allir hér
að mér er
DRULL.

Ég skil vel ef þú ert sár,
þið voruð saman í þrjú ár.
Það sem þig grunaði það gæti verið satt.
Hún bara fer og kaupir skot.
Þetta kvöld stefnir í þrot.
Hún ælir alltaf ef hún drekkur hratt.

Sjáðu
mér er DRULL,
Komin yfir hann.
Hann má gera hvað sem er.
Ég þarf engan mann.
Nú er strákabann.
Ég vil bara skemmta mér
og þá vita allir hér
að mér er
DRULL.

Ég elti’ ana
beint inn á bað,
held hárinu frá – við kveðjum bjórana.
Og þetta skinn,
svört niðrá kinn,
sofnar hjá mér.

Og er ekki
DRULL
því hún elskar hann.
Og vill ekki þetta hér.
En hún þarf engan mann.
Nú er strákabann.
Hún fær næga ást frá mér
og ég veit að henni er
alls ekki
DRULL.

[af smáskífunni Flott – Drull [ep]]