Pótensjal
(Lag / texti: Eggert Hilmarsson / Snæbjörn Ragnarsson)

Persónuleikinn er pínu út úr kú
en pínlegt að klukkan er korter yfir þrjú.
Þrúgandi stund er víst það sem koma skal,
en þetta er allavega pótensjal.

Pótensjal, pótensjal.
Þetta er allavega pótensjal.

Andfúl og rangeygð og leiðinleg og ljót
og langt fram á kvöldið hún gaf mér undir fót.
Ég fer bara heim strax við fyrsta hanagal,
já fokkit, þetta er jú alltaf pótensjal.

Pótensjal…

Götótt með tattú og geðveikt flippað hár,
glóstikk um hálsinn og Eyjalögin klár.
Alls engin press og víst er þetta val,
ég verð ekki neitt en þetta er pótensjal.

Pótensjal…

Gubbandi á sig í glyðrulegum kjól,
guðsgjöf og blessun er allt mitt alkóhól.
Dýrindis bjórinn sem dómgreindinni stal
og dæmdi svo á mig þetta pótensjal.

Pótensjal…

[af plötunni Ljótu hálfvitarnir – Ljótu hálfvitarnir [4]]