Svo björt og skær (Þjóðhátíðarlag 1968)
(Lag / texti: Oddgeir Kristjánsson / Loftur Guðmundsson)

Svo björt og skær sem bjöllu gnýr
við bakka lindin strengi knýr.
Úr bláfirð nætur blærinn vær
að beði daggar snýr.

Er draumljós nóttin sveipar sund
og sofnar fugl í mó,
fer minning dags um dal og grund
í dularhljóðri ró.

Sá dagur sem að djúpum leið,
sú dögg er perlum stráir meið
er draumum vígð, en von og ást
ei verður markað skeið.

Þeir hugir tveir, sem hljóðir þrá,
við heiði nætur vængi fá,
en þeyrinn vaggar þreyttri önd
og þerrar grátna brá.

Við húmsins töfra hulin þrá
um huga vakin fer.
Við daggar glit má draummynd sjá,
er degi vörnuð er.

Svo björt og skær sem bjöllu gnýr
við bakka lindin strengi knýr.
Er daggir glitra, vornótt vær
til vöku draumum snýr.

[af plötunni Undurfagra ævintýr: Lög Oddgeirs Kristjánssonar]