Upptekin
(Lag og texti: Elín Hall)

Ég brunnin er út,
hef ekkert til að gefa.
Orðin alveg eins og þú,
hef ekkert til að fela.
En það virðist sem nú,
menn leiti þetta upp
og komi nær mér.

Svo takk fyrir allt,
sársaukann og skaðann.
Augnaráðið þitt kalt
er ég reyndi að læra hraðar.
Beibí sorry með það
að vera 16 ára og
vilja komast nær þér.

En þú varst upptekinn.
Þú varst alltaf lengi að svara.
Þú varst aldrei minn
nema þegar þú varst að fara.
Þú togaðir mig nær þér
svo var þér svo alveg sama.
Hvort ég vissi hvar og hverjum
þú varst hjá á nóttunni.

Ég er ekki týpan sem er fyrst til að tala.
Það varst þú sem vildir mig og vildir ekki hitta aðra.
Svo ég hikaði ekki moment, því mér
hafði aldrei áður liðið svona.

Ég hélt þú værir glaður
því það var ekkert sem ég gaf þér ekki.
En svo varst þú annar maður
og ekkert sem ég gerði myndi nokkurn tímann breyta þér.

Þú varst upptekinn…

Og það sorglega er
að núna í fyrsta skipti held ég að ég skilji þig.
Núna’ er ég er langt frá því að vilja þig.
Ég sé hvað þú varst að hugsa
þegar þú hringdir ekki í mig.
Ekki tíu skipti í röð
en lást svo grátandi við fæturna á mér.
Og sagðist ekki vilja neina aðra
en ég get ekkert sagt
því það breyttist svo margt
eftir þig.

[af plötunni Elín Hall – Með öðrum orðum]