Kontóristinn
(Lag / texti: Magnús Eiríksson)

Vaknaði í morgun klár og hress,
klæddi mig í föt og sagði bless.
Sólin skein og fuglar sungu‘ í trjánum,
borgin var ei byrjuð daglegt stress.

Laugaveginn rölti ég í ró,
röflaði við sjálfan mig og hló.
Þegar klukkan nálgaðist hálf níu,
ég kortið mitt í stimpilklukku sló.

Nú vappa ég minnar vinnu til á vonlausan kontórinn,
kannski tekst mér að kreista upp bros ef kitlar mig forstjórinn.

Ritvélar sem ryðja stafi‘ á blöð
rugla mig í höfðinu, ó gvöð.
Svo kem ég heim og kveiki‘ á sjónvarpinu,
þar hvort í sínum stól við sitjum glöð.

Krónubaslið kennt hefur mér eitt
og kannski mig til niðurstöðu leitt,
að bestu árum ævi minnar hef ég
í innantóma kontórvinnu eytt.

sóló

Nú vappa ég minnar vinnu til á vonlausan kontórinn,
kannski tekst mér að kreista upp bros ef kitlar mig forstjórinn.

Ritvélar sem ryðja stafi á blöð
rugla mig í höfðinu, ó gvöð.
Svo kem ég heim og kveiki‘ á sjónvarpinu,
þar hvort í sínum stól við sitjum glöð.

Krónubaslið kennt hefur mér eitt
og kannski mig til niðurstöðu leitt,
að bestu árum ævi minnar hef ég
í innantómri kontórvinnu eytt.

[m.a. á plötunni Mannakorn – Mannakorn]