Snærið varð að duga
(Lag og texti: Bubbi Morthens)

Tvö tré sem vaxa hlið við hlið
hinum megin við djúpan fjörðinn,
þar sem slóðin endar var ónýtt hlið,
dráttarvél komin hálf oní svörðinn.

Blandaði sér í pípu og pældi í því,
presturinn hvað myndi hann segja.
Skyldi‘ hann fara með frasann enn á ný,
þeir sem guðirnir elska ungir deyja.

Snærið varð að duga.
Snærið varð að duga.

Stundum getur maður alls ekki meir,
í myrkrinu maður bara stoppar
og tyllir tánum á lífið og deyr
andartaki áður en maður hoppar.

Snærið varð að duga.
Snærið varð að duga.

[af plötunni Bubbi Morthens – Fjórir naglar]