Sumarauki
Lag / texti: erlent lag / Ómar Ragnarsson

Norðanrokið nístir merg og bein,
nöpur hryðjan lemur kaldan stein,
er við hefjum flug frá ættlandinu kalda
í átt til suðurs skal á hlýrri slóðir halda.

Sumarauki í Suðurlöndum, sældarlíf sem allir þrá.
Í paradís á pálmaströndum, pyngjan tæmast oft vill þá.
Liggja og stríplast strandargestir. Sleikir sólin bjór á þeim
enda koma aftur flestir, eins og brenndir snúðar heim.

Síðan hefst hið ljúfa næturlíf.
Lokkar ferðamanninn vín og víf.
Framhjá kellu sinni girndarauga gýtur
gamall, feitur karl á fagrar senjórítur.

Sumarauki í Suðurlöndum, sældarlíf sem allir þrá.
Fara vill þá flest úr böndum ferðalöngum þyrstum hjá.
Í leit að hvíld frá lífsins þvargi, þeir lenda oft verra slarki í.
enda koma ansi margir ennþá þreyttari heim á ný.

[m.a. á plötunni Vilhjálmur Vilhjálmsson – Bergmál hins liðna]