Jarðarfarardagur
(Lag / texti: Þórir Baldursson / Sigurður Þórarinsson)

Það gerðist hér suður með sj
að Siggi á Vatnsleysu dó
og ekkjan hans, Þóra,
var ekki að slóra,
til útfararveislu sig bjó,

Það var logndrífa og ládauður sjór
er hinn látni í gröfina fór
og ekkjan með sjarmi
brá svuntu að hvarmi,
menn sáu, að hryggðin var stór.

Klerkur sagði; “Holdið er hey,
vér hryggjumst og kveinum ó vei.
Þann gæðamann tel ég
sem guði nú fel ég,
við gleymum hans trúmennsku ei”.

Þegar gengin frá garði var drótt
kom granninn og talaði hljótt:
“Þó góðan með sanni,
þú syrgir nú manninn,
má sorginni gleyma í nótt”.

En Þóra sagði; “Því skal ei leynt
að þetta er fallega meint
en sorgina ég missti
er ég kistusmiðinn kyssti,
þú kemur því góði of seint”.

[m.a. á plötunni Savanna tríóið – Þjóðlög og gamanvísur]