Elsku Stína
Lag / texti: erlent lag / Ómar Ragnarsson

Í strengjadyn og dansi
ég dvaldi vorbjart kvöld.
Í fögrum meyjafansi, þar
sem fjörið hafi völd.
Ég hitti “hasarskvísu”
og henni bauð í twist
og síðan ráð og rósemd,
og rænu hef ég misst.

Ég þrái kinn þína að kjassa og kyssa þinn rósrauða munn.
Elsku Stína, þín augu skína,
ég veit ei, hvernig það fer, ef þú kemur með mér út í kyrrlátan runn.

Elsku Stína, ó elsku Stína,
viltu mig, – ég vitlaust er í þig.

Við lögðum vanga að vanga
í vímu og ástarrús,
og ég fann hárið anga og ilma,
eins og gróðurhús.
Þar horfðu á mig óræð,
augun stór og brún.
Ég kyssti meyjarmunninn
mjúkan eins og dún.

[m.a. á plötunni Vilhjálmur Vilhjálmsson – Við eigum samleið]