Glaumbær
(Lag / texti: Jóhann G. Jóhannsson)

Í Glaumbæ snemma um haust
þú inn í veröld mína braust,
þitt hjarta mínu stal
á dansgólfinu niðri í sal.
Svo glæst og girnileg
og ég man það svo vel, unaðsleg.

Já, margar góðar minningar
ráku á fjörur mínar þar,
við kynntumst ég og þú,
sú minning sækir á mig nú
með þrá og eftirsjá, ó já.
Um Glaumbæ ég hugsa þá.

En Glaumbær brann
og fólkið fann
sér annan samastað.
Í hugum margra
var þá brotið blað.

En svo þegar flett er í
bókinni um liðna tíð
og fyrir verður blað
með nafni þínu á ljúfum stað,
með þrá og eftirsjá, ójá.
Um Glaumbæ ég hugsa þá.

[m.a. á plötunni Dúmbó og Steini – Dúmbó og Steini]