Kötukvæði
(Lag / texti: erlent lag / Sigurður Ágústsson)

Það var um kvöld eitt að Kötu ég mætti,
hún var að koma af engjunum heim,
Það var í ágúst að áliðnum slætti
og nærri aldimmt á kvöldunum þeim.

Hún var svo ung eins og angandi rósir,
ég hafði aldrei séð hana fyrr.
Um vanga dönsuðu lokkarnir ljósir
og augun leiftruðu þögul og kyrr.

Hlýtt ég tók í hönd á Kötu,
horfði í augun djúp og blá.
Gengum síðan burt af götu,
geymdi okkur náttmyrkrið þá.

En þegar eldaði aftur og birti,
í hjarta ákafan kenndi ég sting
og fyrir augum af angist mér syrti.
Hún var með einfaldan giftingarhring

[m.a. á plötunni Örvar Kristjánsson – Örvar Kristjánsson]