Ævintýr á gönguför
(Lag / texti: Bragi Valdimar Skúlason / Káinn (Kristján Níels Júlíus Jónsson))

Úr fimmtíu „centa“ glasinu eg fengið gat ei nóg,
Svo fleygði’ eg því á brautina og þagði;
en tók upp aðra pyttlu og tappa úr henni dró
og tæmdi hana líka’ á augabragði.

Mér sortnaði fyrir augum og sýndist komin nótt,
í sál og líkam virtist þrotinn kraftur.
Eg steyptist beint á hausinn, en stóð upp aftur fljótt
og steyptist síðan beint á hausinn aftur.

Hugann hlekkir geyma,
heimur svekkir mig;
eg á hér ekki heima
og enginn þekkir mig.

Svo lá eg eins og skata, unz liða tók á dag,
leit út sem mig enginn vildi finna. —
Eg hélt eg væri dauður og hefði fengið slag
og hefði kannske átt að drekka minna.

Þó komst eg samt á fætur og kominn er nú hér,
en kölski gamli missti vænsta sauðinn.
Og loksins hefir sannazt á Lasarusi og mér,
a lifið það er sterkara en dauðinn.

Hugann hlekkir geyma,
heimur svekkir mig;
eg á hér ekki heima
og enginn þekkir mig.

[af plötunni Baggalútur – Kveðju skilað]