Hann var sjómaður dáðadrengur
(Lag / texti: erlent lag (María Grever) / Ragnar Jóhannesson)

Hann var sjómaður dáðadrengur
en drabbari eins og gengur.
Hann sigldi í höfn
um snæfexta dröfn
þegar síldin sást ekki lengur.

Svo breiðan um herðar og háan
í Hljómskálanum ég sá hann.
Hið kyrrláta kveld
lagði kvöldroðans eld
á flóann svo breiðan og bláan.

Nú er skipið hans horfið héðan,
ég hef ekki lengi séð hann.
En knálegir menn
þó koma hér enn
– þeir stytta mér stundir á meðan.

Samt hendir þá hálfur er máni
ég haga mér eins og kjáni.
Í landölduhljóm
ég heyri hans róm
frá Malmö, Marseille eða Spáni.

(síðasta erindið hefur líklega aldrei verið sungið á útgefnum plötum)
[m.a. á plötunni Alfreð Clausen og Sigrún Ragnarsdóttir – Hvað er svo glatt…]