Ég minnist þín
(Lag og texti: Bubbi Morthens)

Þegar augu þín opnast sé ég
ásýnd dauðans speglast þeim í.
Ég sá rauðan himin  rifna í tvennt
og ryðgaðar hendur þungar sem blý.

Ég sat við rúm þitt og þagði með þér,
þjakaður af myndum í huga mér.
Þú sagðist trúa og trú þín var sterk.
Ég trúði aldrei á kraftaverk.

Ég sá brimhvítan sársaukann svæfa þig,
soga þig út á djúpin blá,
ég sá skugga skríða yfir andlit þitt,
skilja augun ljósinu frá.

Menn segja minningar séu hjartans hilling,
handrit töpuð skrifuð upp á ný
og árin renna með straumnum stríða,
stillur hugans sökkva svo í.

Ég sat við rúm þitt og þagði með þér,
þrúgaður af myndum í huga mér.
Þú sagðist trúa og trú þín var sterk.
Ég trúði aldrei á kraftaverk.

Þegar augu mín opnast sé ég
ævi þína renna þeim hjá.
Stundum finnst mér ég heyra hlátur
og hjarta mitt fylltist af ljúfsárri þrá.

Ég minnist þín –
Ég minnist þín.

[af plötunni Bubbi Morthens – Von]