Rósin
(Lag / texti: Friðrik Jónsson / Guðmundur Halldórsson)

Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós,
þráir lífsins vængjavíddir,
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan,
hjartasláttinn, rósin mín,
er kristalstærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.

Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað.
Krjúpa niður, kyssa blómið,
hversu dýrlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað,
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.

[m.a. á plötunni Álftagerðisbræður – Í Álftagerði]