Tíminn [2]
(Lag og texti: Megas)

Nei þið voruð engir óvinir tíminn og þú
en einhverjir víbrar leyndust þó á milli
þú kepptir við hann í von en daufri trú
og virkjaðir alla fólsku þína og snilli

Þú byggðir upphátt borgir úr meintu gulli
þú braskaðir margt og þér græddist fé fyrir vikið
þú hafðir þig í frammi og þú fylltir allt með bulli
því frekjan hún skyldi lyfti þér yfir rykið.

Og þó þú villtist uppá Vaðlaheiði í þokum
þá vildu samt dömurnar allar taka við tékka
svo flæmdistu viti þínu fjær til tunglsins að lokum
en þar fannstu auðvitað ekkert til að drekka

Þú óskaðir þess oft hann stæði kyrr
eða sneri við og hyrfi til baka þegar núið lék þig grátt
og stundum þurftu hlutirnir að gerast strax í gær eða fyrr
en það gekk bara ekki upp því tíminn leið of hægt
eða of hratt eða í öfuga átt

Það var ekki á þínu valdi að finna hóf
ýmist var ekki nóg eða næst var alltof mikið
þú skildir aldrei hver gröfina þína gróf
en þeir glottu allir því pundið var allavega svikið

Það þarf engan að furða þó fánýt reynist svo glíman
og fárin öll sem þér riðu þó ekki á slig
þú ætlaðir bara aðeins að drepa tímann
en að endingu var það svo tíminn sem drap þig.

[af plötunni Bubbi og Megas – Bláir draumar]