Við læðumst hægt
(Lag / texti: erlent lag / Kristján frá Djúpalæk)

Við læðumst hægt um laut og gil
og leyndar þræðum götur,
á hærusekki heldur einn
en hinir bera fötur.
Að ræna er best um blakka nótt,
í bænum sofa allir rótt.
Þó tökum við aldregi of eða van,
hvorki Kasper né Jesper né Jónatan.

Í bakarí við brjótumst inn
og bara lítið tökum,
tólf dvergsmá brauð, sex dropaglös
og dálítið af kökum.
Svo étur kannski Jónatan
af jólaköku bláendann.
Þó tökum við aldregi of eða van
hvorki Kasper né Jesper né Jónatan.

Hjá slátraranum finnst það flest
sem freistar svangra gesta,
við þurfum líka ljónamat
og lifur er það besta.
Af rifjasteik við tökum toll,
þrjár tungur og svo bringukoll.
Þó tökum við aldregi of eða van
hvorki Kasper né Jesper né Jónatan.

Séð veður kalt þá vandast mál,
því vetur nálgast óðum
en nauðsyn frakki þykir þá
og þörf á trefli góðum
en búð er hér á horni næst,
í henni allt á kroppinn fæst.
Þó tökum við aldregi of eða van
hvorki Kasper né Jesper né Jónatan.

Þó fyllt við höfum fötu og sekk
af fæðu, drykk og klæðum
er aumt að vera auralaus,
en um það fátt við ræðum,
því bankinn okkur blasir við
og brátt til starfa tökum við.
Þó tökum við aldregi of eða van
hvorki Kasper né Jesper né Jónatan.

[af plötunni Kardemommubærinn]