Við tvö
(Lag og texti: Bubbi Morthens)

Ég mæti þér í myrkrinu
með munninn í augna stað
með fingurgómunum giska ég
gætilega á það
að svarið sé söngurinn
sem sunginn verður í nótt
og uppskeran sé algleymið
sem aldrei verður sótt
á akur þeirra ástlausu
þar sem enginn er að sá
en við tvö eigum hvort annað
og alla þessa þrá.

Í brjósti mínu bergmálið
býður þér að ganga inn
og í dimmrauðu rökkrinu
eru rósir lykillinn
sem opnar einu dyrnar
sem enga höfðu skrá
og með vörunum þú vekur upp
í vöðvum heila þrá.
Og á akri þeirra ástlausu
uppskeran hún brást
en við tvö eigum hvort annað
og alla þessa ást.

Sjáðu hvernig sólin rís
úr sjónum ljúfa mín,
með bláhvítt bros er kallast dagur
og baðar fjöllin sín.
Við horfum á höfnina vakna,
hlustum á götunnar óm
berast inn um opinn gluggann
með sinn æsandi dimma róm.
Og á akri þeirra ástlausu
er enga gleði að sjá
en við tvö eigum eldinn heita
sem ástin lifir á.

[af plötunni Bubbi Morthens – Lífið er ljúft]